Wady zgryzu traktowane są przeważnie jako zaburzenia estetyczne. Niestety ich obecność wiąże się przeważnie z bardziej poważnymi konsekwencjami jakimi są zaburzenia funkcji narządu żucia. Zaburzenia takie przez lata nie muszą dawać ewidentnych objawów, co nie znaczy że nie wpływają negatywnie na narząd żucia. Skutkami nieleczonych wad zgryzu mogą być trwałe uszkodzenia zębów i tkanek je otaczających tj.: patologiczne starcie zębów, ubytek kości prowadzący do rozchwiania i utraty zębów, deformacje dziąsła. Mogą też pojawić się jeszcze bardziej poważne nieprawidłowości – uszkodzenia stawów skroniowo-żuchwowych; bóle głowy, szyi i obręczy barkowej, czy kombinacje powyższych.
Rozległe uszkodzenie tkanek przyzębia jako konsekwencja nieprawidłowej funkcji wynikającej z nieleczonej wady zgryzu.
Współczesna ortodoncja dysponuje wieloma narzędziami. Leczenie dorosłych prowadzone może być za pomocą stałych aparatów, których elementy (zamki, pierścienie) przyklejane są do zębów. Możliwe jest też stosowanie zdejmowanych aparatów nakładkowych, które zdecydowanie zwiększają komfort codziennego życia. Wiele wad zgryzu musi być leczonych kompleksowo. Oznacza to, że oprócz procedur ortodontycznych, konieczne jest wykonanie zabiegów chirurgicznych (np. pokrycia odsłoniętych powierzchni korzeni) oraz protetycznej rekonstrukcji zniszczonych koron zębów. Po zakończeniu aktywnego leczenia zawsze konieczna jest faza retencji zapewniająca trwałe utrzymanie efektów terapii.
Stały aparat ortodontyczny – zamki przyklejone do koron zębów.
Przezroczysty aparat nakładkowy.
Aparaty nakładkowe założone na łuki zębowe.
Przykładowe leczenie ortodontyczne. Wada zgryzu – zgryz otwarty; jedyne kontakty między górnymi i dolnymi zębami w okolicy trzonowców.
Stan po zakończeniu leczenia – prawidłowo ustawione zęby w obu łukach zębowych.
